ادب قاضی :
(فقه) صفات پسندیده و شایسته که باید در قاضی باشد.
این صفات عبارت است از :
دعوت اصحاب دعوی نپذیرد مگر اینکه دعوت عام باشد یعنی دیگران هم در آن شرکت کرده باشند
یکی از اصحاب دعوی را به تنهایی مهمان نکند
با اصحاب دعوی مزاح نکند
به یکی از اصحاب دعوی توجه بیشتر نکند
با یکی از اصحاب دعوی نخندد
به هردو سلام کند یا به هیچیک از آنها سلام نکند
به هردو به قدر مساوی احترام کند
ترشرویی که مانع توجه اصحاب دعوی به استدلال و دفاع باشد نکند
اگر خود در یک دعوی ، مدعی یا مدعی علیه است ، شخصا در دعوی دخالت نکند و وکیل بگیرد
دربان در محل قضا نگه ندارد
دانشمندان را به مجلس قضا فراخواند تا او را از خطا بازدارند
شخصا در بازار به خرید و فروش (داد و ستد) نپردازد تا مردم در شغل او طمع نکنند
با وجود چیزی که توجه او را از قضا سلب کند مشغول به کار قضا نشود مانند کسالت و ناخوشی و تاثر شدید و سایر اشتغالات ذهنی
به چنین قاضی به قدر کفایت حقوق می دادند تا توجه او را صرفا به کار قضا و اجرای عدالت معطوف باشد.
درباره این سایت